υπολανθάνω

ὑπολανθάνω ΝΜΑ [λανθάνω]

νεοελλ.-μσν.

υπάρχω χωρίς να γίνομαι φανερός, χωρίς να φαίνομαι, υπάρχω σε λανθάνουσα κατάσταση

μσν.-αρχ.

είμαι κρυμμένος αποκάτω (α. «ὑπολανθάνουσαι παρ' αὐτῶν αἰτίαι», Φώτ.

β. «καὶ ἐκείνη μὲν ὑπολανθάνει, ὁρᾱται δὲ χλοάζον πᾱν [ἡ σμῑλαξ]»,Αιλ.).